New Time

дали знаеш дека ова не сум ти го рекла,
а се думам ...
го отварам стариот тефтер,
ја клавам првата буква,
го поклопувам.
се затварам во себе,
ми е страв да излезам оттаму.
ти не си до мене.
далеку си.
многу далеку,
преку седум планини, седум реки.
те гледам како стоиш до брановите,
како ги слушаш гласовите на галебите,
како го осеќаш мирисот на рибите,
како го стишуваш поривот во себе.
длабоко вдишуваш и не му даваш на здивот да те победи.
моите стапала доѓаат до тебе.
ти ги клавам дланките на рамењата
ко ѓердан околу твојата машка убавина,
те китам со бисерна насмевка,
те маѓепсувам онака како што ти ме маѓепса мене
да не можам да се дотрајам во себе,
да сакам да оживеам во тебе,
да се родам од утробата на недопишаната реч,
да се отворам ко платно даровно
нежно те повијам и ти шепотам додека патуваш
барајќи нѐ нас.

n.t.s