U XIV i XV veku javlja se nova kultura, suprotna srednjovjekovnoj crkvenoj kulturi.Ta nova kultura dostigla je vrhunac u XVI veku, kada zahvata celu Zapadnu Evropu. Nova kultura je dobila naziv humanizam i renesansa. Dovela je do preokreta u nauci, filozofiji, knjizevnosti i likovnim umetnostima. Italija je zemlja u kojoj je umetnost renesanse nasla svoj najvisi izraz, jer je u njoj najprije doslo do razvoja gradova i gomilanja bogastva u pojedinim gradjanskim porodicama. Uporedo sa materijalnom razvijala se i duhovna kultura, koja se izrazila u sve vecem interesovanju za anticku, grcku i rimsku kulturu. Savremenicima se cinilo da se anticka kultura prosto obnavlja zbog cega je i dobila naziv renesansa sto znaci preporod.
Naziv humanizam je nastao od latinske rijeci humanus sto znaci ljudski, covecanski. Za italijanske humaniste srediste univerzuma vise nije bio bog nego covek. Razvijena samosvest i samopouzdanje omogucili su im da slobodno biraju uzore, koje su pronalazili u antici i prirodi, te da donose zakljucke koje su analiticki obradjivali. Stvoreno je naucno i racionalno shvatanje sveta i ojacala je individualnost italijanskog i evropskog gradjanina. Humanizam se zalagao za pravo pojedinca da se sluzi svojim razumom i da veruje u ispravnost svojih zakljucaka. Razvijala se eksperimentalna nauka kao posledica neposrednog posmatranja prirode i zivota. Svet u kom se pojavio renesansni umetnik bio je mnogo slozeniji od sveta njegovih prethodnika. Umetnik je bio univerzalno obrazovan i svestran stvaralac. Mnogi su bili istovremeno arhitekti, skulptori, slikari, naucnici i pesnici.
Citat
