А доњи веш не помињеш, а?
Наслов теме је "остати у браку због деце", претпостављам да се мисли на брак који опстаје, наводно, само због деце, тако да ми се чини да су приче треба ли лако одустајати или се треба јако трудити око брака више приче за неку другу тему?
Ало добро, схватам оне који су у животу имали само један брак који се није ни распао (мислим, како је то само конзервативно, пи... ), па не могу да схвате да постоје бракови који су готови и на којима не вреди радити и трудити се. Готово, овер, енде, капут.
Не схватам да неко поред толико примера из живота сматра да свако ко уђе у брак о том браку добро промисли, размисли, одваже... и учини праву ствар.
Наравно да у бракове не треба улазити ко Елизабет Тејлор, прилазити им неодговорно, као што то ради приличан број људи, али и поред свега тога могуће је да се погреши. Наравно да се треба потрудити, али да ли је могуће и поред свега тога, свог правилног понашања, да се човек зајебао негде на почетку, и да једноставно не може да се исправи?
Некако ме прича "није се требало ни улазити у брак који није био добра идеја, требало је размислити" личи на мени јако драг фазон, кад се неко прилично удари о нешто, па се жали и скакуће около, а ја му кажем "побогу, што ти је то требало".
Живот се не живи због деце. Деци се треба пружити све оно што им је потребно, али не треба се због њих одрећи свог живота, нити то деца траже. Дете са 12-15 година родитељи више не интересују претерано. Ок, претерујем, али нису им централна фигура у животу. Деца иду даље, и нормално је то, и треба да иду даље. И шта ће бити кад то дете напуни 20 година, или 30, заснује своју породицу? Окренућеш се иза себе и видети да си жртвовао свој живот без потребе. Још ћеш можда пребацивати детету како си се жртвовао за њега, а оно ће јадно осећати кривицу иако то никад није тражило од тебе, као што није тражило ни да се роди. Или ће ти ако је паметно рећи "сори, али на твом месту ја бих се развела".
Наравно да је за децу најбоље да одрасту у стабилној породици, са оба родитеља који се воле. Али ако ситуација није таква, шта да се ради?
Да ли је прича да је развод здравији за децу од нездравог брака само изговор? Не знам. Да ли је могуће правилно васпитати децу разведених родитеља? Нисам сигуран да није. Зашто онда жртвовати свој живот и остати с неким с ким не желиш да останеш? За сваки случај? Јако велика жртва, без преке потребе, са јако неизвесним резултатима.
Нећу потезати тему да ли је боље детету да буде у здравој средини са разведеним родитељима или у нездравој са оба, јер је то лажна дилема, најбоље је да буде у здравој средини са оба родитеља.
Али некако мислим да ће они људи који су "нормални" и кад се разведу бринути о детету на добар начин, као што би бринули и да су остали у браку на силу. Опет, "лудаци" ће загорчавати живот и себи и деци и ако остану у браку и ако се разведу.