Mržnja iz udžbenika

[Invisibleman]

Niko ne kaže da su četnici tokom bitke na Neretvi ubili Orsona Velsa.

[Maksa9]

Istoriju pišu oni na vlasti, ne pobednici.

Ja sam ona prelazna generacija tako da sam učio sve verzije II svetskog rata kod nas.

Nisam nalazio, niti se sećam da je bilo mržnje u njima čak šta više (u gimnaziji)mislio sam da su bili suviše blagi i nekonkretni, ali to su bila, a i još su prelazna vremena.

Nisu udžbenici krivi za mržnju, nego mediji, koja nas bombarduje pogodnim sadržajem za ostvarivanje ciljeve u datom momentu. A još više mi koji se palimo i nasedamo na to. Uvek (i dosta) ima onih koji generalizuju i poistovećuju par bestijalnih spodoba sa celim narodom ili grupom ljudi.

Jedina borba protiv toga je tražiti informacije iz različitih izvora, ne biti isključiv, davati šansu drugoj strani i, po meni najvažnije, (skoro)uvek preispitivati svoje odluke, postupke i mišljenje.

[Dejan B]

Hrvatska

Đaci uče da je hrvatski narod �vekovima bio okružen neprijateljima i ugrožen od drugih naroda, najčešće Mađara, Mlečana, Austrijanaca, Turaka, Francuza, Talijana, a nakon raspada SFRJ, i od Srba, Crnogoraca i Bošnjaka�. Nema nijednog istorijskog dokumenta u kojem bi se iznosile druge činjenice i drukčiji pogled na istorijske događaje.
U udžbeniku istorije za 4. razred gimnazije o zločinima ustaških vlasti govori se u samo pet redova teksta, a o Jasenovcu konstatuje da je bio �najveći i po zlu glasu najpoznatiji koncentracijski logor�. Na dvadeset puta većem prostoru i pod posebnim naslovom govori se �o partizanskim zločinima tokom rata i neposredno nakon njega�. Ističe se da su Hrvati iz nekih naselja bežali �zbog straha i prijetnji partizana Srba�, a da su na Blajburgu �grozna nedjela� počinjena �pod zapovjedništvom časnika (oficira) srpske nacionalnosti�.
Poslednja poglavlja tog udžbenika istorije bave se �raslojavanjem socijalističke Jugoslavije� i �nastankom samostalne i suverene hrvatske države�, zatim ratom u Hrvatskoj, �velikosrpskom agresijom u BiH�, oslobađanjem okupiranih krajeva i krajem rata u Hrvatskoj. Nigde se ne spominju zločini nad srpskim civilima u �Bljesku� i �Oluji� i nakon njih, kao ni drugi zločini nad srpskim civilima od 1991. do 1995. godine.

Baš se pitam da li je ponovo došlo vreme da se neke stvari iz prošlosti stave na proveru, pogotovo posle presude Gotovini. Da li očekujete da će se šta promeniti, ili samo u Srbiji svaka generacija đaka uči drugačiju verziju istog događaja?